1. ปลูกบ้าน
ภาษาถิ่นของชาวบ้านบางคน เรียกการก่อสร้างบ้านอยู่อาศัยว่า"ปลูกบ้าน" มโนภาพไปถึงการขุดหลุมปลูกต้นไม้สักต้น แต่นี่ขุดหลุมปลูกบ้านให้งอกขึ้นมาหนึ่งหลังผมซื้อที่ดินแปลงนี้เพื่อจะปลูกบ้าน เนื้อที่ขนาด 100 ตารางวานิดๆ หน้ากว้าง 8-9 เมตร สองข้างซ้าย-ขวามีบ้านของคนอื่นอยู่ก่อนแล้ว ผมเป็นคนไทย แต่ต้องซื้อผืนแผ่นดินไทยจากคนต่างชาติ เพื่อนบ้านติดกับเรา ที่จริงคนชาติอื่นที่ไม่ใช่เชื้อชาติไทย สัญชาติไทย ถือครองที่ดินไม่ได้ก็จริงครับ แต่เขาเคยซื้อที่ดินตรงนี้จากคนไทย แล้วใช้ชื่อญาติที่ได้สัญชาติไทยเป็นผู้มีกรรมสิทธิ์ในโฉนดที่ดินแทน
มีต้นมะพร้าวขึ้นอยู่2-3 ต้น ต้องจ้างคนโค่นทิ้ง และใช้รถขุดขุดตอไปทิ้งซะก่อน
ถ้าไม่ขุดตอออกไป นานๆไปจะผุสลายไป และดินถมข้างบนจะยุบตัวลงไป
หลังจากเก็บขยะ กำจัดวัชพืชแล้ว ก็ต้องเริ่ม"ตีผัง" กำหนดขอบเขตที่จะปลูกบ้าน ที่ดินตรงนี้เจ้าของเดิมเคยถมลูกรังให้สูงขึ้นบ้างแล้ว ผมจึงยังไม่ถมเพิ่มอีก ผมใช้ช่างก่อสร้างที่เป็นทีมญาติๆกัน เห็นว่าอยู่ว่างๆ จะได้มีรายได้บ้าง เป็น"ช่างบ้านๆ"ครับ ไม่มีวิศวกรรมศาสตร์อะไรทั้งนั้น ใช้ประสบการณ์ ภูมิปัญญาชาวบ้านที่ถ่ายทอดกันมาล้วนๆ แปลนบ้านผมก็เป็นคนทำเอง ด้วย MS. Excel ลากเส้นกำหนดรูปร่างให้รู้ว่ากว้าง x ยาว เท่าไหร่ ห้องไหนอยู่ตรงไหน ประตู หน้าตา สุขภัณฑ์ อยู่ตรงไหน ไปถึงใช้เป็นผังเดินสายไฟฟ้า ติดตั้งโคมไฟ เต้าเสียบ พร้อมในแผ่นเดียวกัน (A4)
การจับแนวเขตก็ใช้เชือกไนล่อนเส้นเล็ก แบบที่ใช้เล่นว่าวครับ ขึงดึงให้ตึงเป็นแนวให้ขุดหลุมเรียงตามกัน
ขุดหลุมเทปูนซีเมนต์ลงก้นหลุมเป็นตอม่อรับเสาคอนกรีตขนาดหน้ากว้าง 8 นิ้ว ที่สั่งโรงหล่อปูนทำพิเศษ งานบ้านๆครับ ไม่ได้ใช้เสาปูนเทหล่อที่หน้างาน ประหยัดค่าไม้แบบไปอีกหลายบาท ผนังบ้านก็ใช้อิฐซีแพคก้อนใหญ่แบนๆครับ ก่อเรียงเป็นผนังได้เร็ว จะเรียงตรงได้ฉากได้แนวแค่ไหน ก็สุดแต่ฝีมือช่างครับ ใช้เชือกไนล่อนขึงจับแนว ให้เล็งด้วยสายตากันไป
หาฤกษ์งามยามดี ยกเสาเอกขึ้นตั้งก่อนครับ ไหว้วานเชิญผู้เฒ่าผู้แก่ที่มีความรู้เรื่องพิธีกรรมมาทำพิธีให้
ก้นหลุมเสาเอกต้องมีการฝังไม้ชื่อมงคล เช่น ขนุน สัก มะยม ราชพฤกษ์ เป็นต้น โรยใบเงิน ใบทอง เงินเหรียญ ให้เป็นมงคล
วันนั้นก็ต้องเกณฑ์พี่น้อง เพื่อนๆมาช่วยกันแบกหามเสาไปตั้งลงหลุมที่เตรียมไว้ทั้งหมด
ยก หาม ผลัก ดัน เล็งกันให้ตรงเน้อ....
ใช้ลูกดิ่งจับการตั้งเสาให้ตั้งฉากกับพื้นโลกให้มากที่สุดครับ ส่วนแนวราบก็เส้นเชือกนั่นแหละ
ปักไม้ค้ำยันให้ทรงตัว ผูกรัดแน่นๆด้วยแถบยาง ที่ตัดเฉือนจากยางล้อรถมอเตอร์ไซต์เก่า ที่ขอมาจากร้านซ่อมฯ หมุนรัดตึง ขันเชนาะด้วยไม้รวก และผูกเชือกหรือตอกตะปูขัดกั้นไม่ให้ดีดคลายตัว
แล้วเทปูนทับโคนเสาให้มั่นคง กลบหินคลุก ลูกรังให้เต็มหลุม
ขุดหลุม วางไม้แบบกั้นเป็นแนวยาว ระหว่างเสาแต่ละต้น ผูกเหล็กเส้นเป็นโครง วางใส่ในช่องว่างของแผ่นไม้ที่ทำเป็นแบบไว้ คล้ายกระดูกในกายมนุษย์ แล้วผสมปูนซีเมนต์ ทรายหยาบ ก้อนหิน เติมน้ำกวนให้เข้ากันดี เทลงไป เป็นคานในแนวราบ
คานล่างบนพื้นมีขนาดสูงกว่าพื้นเดิมอีกฟุตกว่า สั่งหินคลุก ลูกรัง มาเทใส่ให้เต็มอีกสิบกว่าคันรถบรรทุกสิบล้อ
ส่วนคานบนและโครงคร่าวของหลังคาใช้ไม้ทั้งหมด ไม้ที่เคยเก็บสะสมตั้งแต่รุ่นปู่ รุ่นพ่อ เมื่อครั้งบุกเบิกถางถางป่าดง ตัดไม้ใหญ่ ไม้ดี แปรรูปเก็บไว้ปลูกบ้าน ถูกขนมาใช้จนหมด
ไม้ดีๆมีไม่พอ ก็ต้องโค่นต้นมะพร้าวอายุมากๆมาเสริม ที่ต้องใช้มะพร้าวต้นแก่ๆเพราะเนื้อไม้จะแข็งมาก โดยสังเกตุจากเสี้ยนสีดำในเนื้อ ขนาดต้นที่อายุกว่าสิบปีแล้ว เสี้ยนยังดำไม่เข้าขั้นเลยครับ สมัยนี้จึงหันมาใช้เหล็กแปรรูปเป็นโครงสร้างกันหมดแล้ว
ช่างเขาเร่งมุงหลังคาให้เสร็จก่อนทำงานฐานราก งานด้านล่างเพราะจะให้บังแสงแดดร้อน
หลังจากถมหินคลุกเต็มระดับความสูงของคานที่ต้องการแล้ว ก็ใช้ตะแกรงเหล็กเส้นสำเร็จรูปปูบนพื้น สั่งปูนซีเมนต์ผสมสำเร็จรูปมาเททับ เทพื้นใช้ปูนจำนวนมาก ใช้แรงงานคนผสมกันไม่ไหวครับ แค่ช่วยกันปาดปูนให้ได้ระดับเสมอเรียบดี ก็เล่นกันเหนื่อย
เทพื้นบ้านเสร็จ ก็ทำการก่ออิฐเป็นผนังบ้านให้ครบทุกด้าน
แล้วก็ฉาบปูนให้ผนังเรียบ รอทาสีต่อไป งานสุขาภิบาล พวกท่อน้ำดี ท่อน้ำทิ้ง บ่อเกรอะ บ่อซึม ก็วางท่อ ฝังท่อกันไป จบงานนี้ผมว่าเป็นผู้รับเหมาก่อสร้างได้เลย
ท่อทางที่ฝังใต้ดิน ถ้าถ่ายรูปเก็บไว้ก็จะดีนะครับ วันข้างหน้าเผื่อจะต้องซ่อม ต้องรื้อ จะได้หาได้ง่าย ว่าเคยวางไว้ตรงไหน ยังไง
งานภายในก็ทยอยทำกันไป ติดประตู หน้าต่าง ชักโครก อ่างล้างหน้า ปูกระเบื้อง ตบแต่ง ทาสี ตีฝ้า เดินระบบไฟฟ้า (สองอย่างหลังนี่ต้องจ้างผู้ชำนาญงานมาทำ) ฯลฯ
ถูๆไถๆ ช่วยเขาทำไป เป็นตั้งแต่คนเขียนแบบ จัดซื้อวัสดุก่อสร้าง กรรมกร คิดจะปลูกบ้าน ให้ลืม ไม้โท (้) ไปก่อน อย่าให้บานมาก แล้วค่อยเป็นบ้าน ปลูกบ้านรูปทรงธรรมดาๆแบบนี้ แทบจะไม่ได้ประดับประดาอะไร ยังใช้เงินเป็นล้านเลยครับ สำคัญตรงที่เป็นคนจ่ายตังค์นี่แหละครับ มีใครอยากช่วยจ่ายมั่ง...จบ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น